Proszę czekać ...
Zabytkobranie
...trwa wczytywanie strony.
uroda, historia, potencjałprzechwałkiprzyjemne i pożytecznedla dociekliwychgaleria zabytkownianasze naj...nieznane szlaki
linki

Pałac Lehndorffów w Sztynorcie Źródło:
http://www.przewodnik.e-mazury.com.pl/sztynort/

Pałac Lehndorffów

Sztynort

Zachowana do dziś rezydencja powstawała wieloetapowo. Pierwszy pałac, usytuowany w innym miejscu, uległ zniszczeniu w XVI w. Drugą budowlę wzniesiono w l. 1554-1572, jej ślady pozostały w dolnych partiach głównego korpusu budowli. Budowę właściwego pałacu, z wykorzystaniem murów fundamentowych starej budowli, przeprowadziła Maria Eleonora von Dönhoff, trzecia żona Ahasverusa Gerharda Lehndorffa, w latach 1689-1691. Wzniesiono dwukondygnacyjną budowlę z niewielkim ryzalitem, na osi fasady zwieńczonym wysokim, spłaszczonym naczółkiem – a całość przykryto wielkim czterospadowym, stromym dachem o niespotykanej, bardzo skomplikowanej trzykondygnacyjnej konstrukcji więźby dachowej. Układ wnętrz pozostał trójtraktowy, w wielkiej sieni znalazły się reprezentacyjne, dwubiegowe, dębowe schody. Wnętrza zdobiły polichromowane, drewniane stropy, sztukaterie, malowane olejno plafony, dekoracyjne kominki i piece.
W XIX w. dokonano znacznej rozbudowy pałacu. Do głównego skrzydła dołączono jeszcze dwa, które rozciągają budowlę wzdłuż, a zachodnie skrzydło zamknęła wieża kryta czterospadowym dachem. Zmieniono też szczyt ryzalitu fasady, przekształcając go w stylu neogotyckim. Od ogrodu do naroży dobudowano alkierzowe wieże. W parku na końcach alei dębowej wzniesiono od wschodu neoklasycystyczną herbaciarnię, od zachodu neogotycką kaplicę. Na cyplu Jeziora Sztynorckiego wzniesiono także kaplicę rodową Lehndorffów, w formie ośmiobocznej neogotyckiej budowli, której projekt wykonano na według wzorów berlińskiego architektra Carla F. Schinkla.
Wnuk inicjatorki budowy obecnego pałacu, Ernst Ahasverus Lehndorff, przyjaźnił się z Ignacym Krasickim. Biskup warmiński był częstym gościem w Sztynorcie, gdzie organizowano wówczas przedstawienia teatralne, iluminacje i zabawy. Po 30-letniej przyjaźni zachowały się fragmenty bogatej korespondencji, gdzie przeczytać można liczne zachwyty biskupa nad pałacem, pięknem ogrodów i niecodzienną atmosferą opisywanego miejsca.

Źródła:
Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn, 1999.