Jazz to zjawisko, które podobnie jak większość muzyki XX wieku przełamało tradycyjne, ukształtowane we wcześniejszych stuleciach schematy. Spojrzenie na rozwój jazzu w kategoriach stylu, idiomów i form pozwalały dostrzec procesy rozwojowe oraz związki ze zjawiskami zachodzącymi w dwudziestowiecznej kulturze. Era jazzu nowoorleańskiego i późniejsze szkoły jazzowe w Chicago i Nowym Jorku, aż do momentu rozkwitu w aranżacjach big bandów ery swingu, to okres obfitujący w niezwykłe osiągnięcia artystyczne, w którym muzycy jazzowi ustalili nowy porządek estetyczny. Początkowo kojarzony był z buntem, z muzyką grup marginalizowanych i wykluczanych. Z biegiem czasu odkrywamy, jak dalece uniwersalne jest jego przesłanie.
Krzysztof D. Szatrawski
Cykl „Muzyczne (ko)repetycje” to wykłady poświęcone różnym zagadnieniom muzyki klasycznej i współczesnej, próba ponownego odkrycia pozornie znanych tematów i utworów, ale i spotkania z zupełnie nowymi motywami. Wykładom towarzyszy również prezentacja utworów muzycznych.
 |
 |
 |
 |