Zafón Carlos Ruiz „Cień wiatru”

Głównym bohaterem książki Cień Wiatru autor uczynił syna antykwariusza - Daniela Sempere. Poznajemy go jako dziesięcioletniego chłopca prowadzonego przez ojca, do ukrytego w sercu średniowiecznej Barcelony, Cmentarza Zapomnianych Książek. Wielopokoleniowy zwyczaj nakazuje, aby wybrał sobie jedną, jedyną książkę, którą uratuje od zapomnienia. To zadanie pochłonie całe jego życie, a zadanie, które na początku wydaje się dziecinnie proste, ktoś bardzo skutecznie próbuje mu uniemożliwić.
Spośród wielu tysięcy książek odbywających swoją ostatnią podróż ku zapomnieniu Daniel wybiera powieść nieznanego mu Juliana Caraxa - „Cień Wiatru”. Książka od razu skrada mu serce. Tak zaczyna się historia pełna tajemnic i niedopowiedzeń.
Tak naprawdę, choć powieść traktuje o książkach, to o nich nie jest. Opowiada o trudach dorastania, pierwszym zauroczeniu, niezwykłej przyjaźni między włóczęgą-bibliofilem, a młodym synem księgarza, o rodzicielskiej miłości. Pokazuje nam jak trudne są relacje między ludźmi i jak trudno jest nam się zdobyć na szczerość. Zafón w cudowny sposób łączy sprawy z pozoru nie mające ze sobą związku. Kiedy zaczyna się właściwa akcja i młody Sempere dorasta autor bardzo zgrabnie wprowadza w świat starej Barcelony nowych bohaterów np.: złowieszczego inspektora policji Fumera, depczącego im po piętach; człowieka w masce, usiłującego zniechęcić Daniela do poszukiwań śladów działalności Caraxa; a także kobiety, w których Daniel się zakochuje.
Carlos Ruiz Zafón w „Cieniu Wiatru” łączy ze sobą wszechobecną tajemniczość, wartką akcję i zawiłą wielowątkowość. Niezwykłym dodatkiem są wspaniałe i pobudzające wyobraźnię opisy starej Barcelony z jej wąskimi uliczkami, antykwariatami i knajpkami; aurę powieści oddają zdjęcia, których autorem jest zmarły w 1998 roku Francesc Catala-Roca. Uważam, że książkę warto przeczytać choćby dlatego.

Agata Grabowska, DKK Działdowo